Як бор ҷастӣ малахак...
Дар олами мавҷудоти зинда ҷараёни таҳаввулот хусусиятеро ривоҷ додааст, ки ҳар ҷонзот баҳри ҳифзи ҳаёти хеш ба шароити зисти худ мутобиқ гаштаву рангу ҳаракати худ ҳамсони шароит мекунад. Масалан, малахидаштӣ ҳамсону ҳамранги хоку набототи маҳали зисташ мебошаду танҳо ҳангоми ҷаҳидан аёну маълум мешавад ва ҷаҳиши ӯ боиси тӯъмаи парандагон шуданаш мегардад. Одатан, дар макони афзоиши малах парандагон низ лона мегузоранд. Зеро, барои худ ва чӯҷаҳояшон заминаи ғизо фаровон аст. Малахи бешуур бошад, бо ҷаҳидан ҳамчунин сайди ғуку мор, ҷонзотҳои дигар мешавад. Ин ҷараёни табиатро тағйир додан амри маҳол аст. Инсон бошад, дар ин ҷараён ҳам аз нобудшавии ҳашароти зараррасони киштзор халосӣ меёбад ва ҳам мавҷудоти дигар соҳиби ғизо мешаванд.
Дар ҷомеаи башарӣ тоифаи нафаронеро низметавон вохӯрд, ки бо беқарориву ҷаҳиданҳохудро ба дигарон аён месозанду ҷомеа огоҳ аз чунин ҳашаротсонҳо мегардад. Тӯдаи наҳзатиёни ифротзадаи хоин таҳти сардории Муҳиддин Кабирии маккору айёр бар мисли малахакҳое мебошанд, ки нафъе ба ҷомеа наовардаанду бар замми он тӯъмаи хоҷагони маблағгузори хориҷӣ шудаанд. Ин ҳаромзадагони палид бо тиҳимағзиву ватанфурӯшӣ машҳур гаштаанду чун газандае аз пайи заҳрпошӣ мебошанд.
Ҳайрон мегардед, ки ин худозадагони наҳзатӣ то андозае разилу манфуранд, ки макони аслӣ, аҷдодии худро тарк кардаву то ҳол сарсону саргардон, ватангадо дар мамолики бегона зиндагонӣ доранд. Ҳоли онҳо мисли саги пири дайдуро мемонад, ки барои дарёфти қути лоямут ба чанд даст нигоҳ мекунду думи худ меҷунбонад. Зеро, замоне фаро расидааст, ки тӯдаи ифротиён дар олам зиёд гаштаву бо наҳзатиёни палид рақобат доранд. Кабириву чоплусони мурдахӯраш ҳамеша аз пайи талоши зиндагӣ бо фитнаангезиву иғвогарӣ, бӯҳтонбофӣ ва амалҳои қабеҳи дигар мехоҳанд, қадрияти худ назди хоҷагонашон нигоҳ доранд. Аз нокомии худ ба хашм омада тамоми заҳри худ ба сӯи сарзамини поки аҷдодиашон мепошанд. Ин наҳзатиёни худозада бехабаранд, ки ба тани Ватани соҳибистиқлолу тавоно, соҳибқудрату тануманди мозаҳрпошиҳои наҳзатиён заррае асар надорад. Эҳтимол меравад, ки наҳзатиёни палид низ аз нокомии худ хабардор ҳастанд. Вале, бархе ҷонзотонро табиат он аст, ки заҳрпошӣ кунанд. Вагарна, мебояд ба худ заҳр зананду нобуд шаванд. Эҳтимоланчунин лаҳзаи нешзанӣ ба худи наҳзатиён фаро расидаасту ҷомеаи инсонӣ аз ин тоифаи маълун халосӣ меёбанд. Кош ин лаҳзаҳо тезтар фаро мерасиданд!?
Лаънат ба наҳзатиёни ифротии малахаксон!!!
Собиров М.С.-дотсент, мудири кафедраи экология ва ҳифзи табиати факултети геоэкология ва туризми МДТ “Донишгоҳи давлатии Хуҷанд ба номи академик Бобоҷон Ғафуров”